River Dangerus Love รักอันตรายของนายวายร้ายกับยัยตัวป่วน

                                                              บทนำ

                                                       ผู้ชายคนนี้ชื่อริฟเวอร์

                               

                                รัก ทำไมคนเราต้องแสวงหาไอ้คำๆนี้ด้วยและอยากได้มันมาครอบครองด้วย

                                รัก คำสั้นๆแต่มันนำมาซึ่งควมเจ็บต่างๆนาๆ

                                รัก เพียงเพราะคำสั้นๆคำนี้ที่ทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆระหว่างคนสองคนเกิดขึ้นมากมาย

 

                UHU (Unique High University)

                ฟิ้ว~

                กระดาษเอสี่ในมือหล่นลงจากมือผมทันทีที่เห็นว่าในกระดาษแผ่นนั้นเขียนอะไร ถ้ามันเป็นจดหมายบอกรักหรือจดหมายแจ้งผลการตรวจร่างกายยังจะดีกว่านี้ซะอีก

                แต่นี้มันคือ...

                ผลสอบ!

                Dบวกสามตัว และ D ธรรมดาอีกห้าตัว!

                อะไรมันจะงาบรมขนาดนี้T^T!

                พูดแล้วอยากร้องไห้เป็นภาษาฝรั่งเศส รู้ถึงไหนอายถึงนั่น ใครจะไปคาดคิดว่า คนอย่าง ริฟเวอร์ แห่งมหาวิทยาลัยยูนีคไฮท์ เป็นถึงเดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์เมื่อสองปีที่แล้ว จะทำข้อสอบได้โง่บรมขนาดนี้TT^TT

                ครับ...ผมชื่อริฟเวอร์ หรือที่มีชื่อเสียงเรียงนามตามบัตรประชาชนสมาร์ทการ์ดว่า นาย รัชชานนท์ พิสุทธาดาดำรงกุล ผมเรียนที่มหาวิทยาลัยยูนีคไฮท์ มหาวิทยาลัยชื่อดังและค่าเทอมแพงที่สุดในประเทศ^^ (ภูมิใจเพื่อ) มหาวิทยาลัยที่มีเฉพาะลูกหลานคนดังและเหล่าไฮโซเท่านั้นที่จะสามารถเข้าเรียนได้ ในตัวมหาวิทยาลัยมีการเรียนการสอนแบบต่างประเทศ นั่นคือ เราสามารถใส่ชุดอะไรไปเรียนก็ได้ และภายในก็มีร้านค้า ร้านอาหารแบบอินเตอร์ที่สุด และไม่มีทางที่มหาวิทยาลัยอื่นๆจะลอกเรียนแบบได้ เพราะมหาวิทยาลัยนี้ถูกสร้างขึ้นโดยบิดาของไอ้เคนเซอร์ เพื่อนรักของผมเอง

                พวกผมคือ Prince ของมหาลัย และกลุ่มพวกผมมีกันทั้งหมดห้าคน...

                เคนเซอร์...หนุ่มหล่อลูกชายเจ้าของมหาวิทยาลัยยูนีคไฮท์ สูง ยาว เข่าดี ลีลาเด็ด! (เกี่ยวไรฟะ-_-**) ดูเผินๆหมอนี่อาจจะดูหยิ่งผยองและจองหอง ไม่ยอมคน แต่ความจริงแล้วหมอนี่มีอะไรมากกว่าที่คุณคิด...

                โอเบ...หนุ่มหล่อหน้าหวาน ฉายาคาสโนว่ายูนีคไฮท์ เป้นคนที่ร่าเริงทุกสถานการณ์ ไม่จริงจังกับชีวิต แต่ถ้าใครรู้จักหมอนี่ดีๆคุณจะรู้ว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้โอเบต้องกลายมาเป็นคาสโนว่า...

                แอลฟา...หนุ่มหล่อมาดนิ่ง ใบหน้าและกิริยาดูสุขุมเยือกเย็น และฉลาดที่สุดในกลุ่ม หมอนี่เรียนดีที่สุดในกลุ่ม แถมยังได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งสองปีซ้อน (ถ้าหมอนี่ได้เกียรตินิยมปีนี้อีก ผมจะเรียกพ่อเลยเอ้า) แต่ความฉลาดของหมอนี่ไม่เคยเผื่อแผ่มาถึงพวกผมเลยT^T

                ไซน์...หนุ่มหน้าคมไม่ชอบเด็ก เด็กในที่นี้หมายถึงบุคคลที่มีอายุต่ำกว่าหมอนี่ ไม่ว่าจะปีสองปีหมอนี่ไม่มีทางสนใจแน่ และถ้าเกิดมีผู้หญิงหลงเข้ามาพัวพันกับหมอนี่ ไซน์จะจักการเขี่ยเด็กที่ว่านั่นออกจากชีวิตทันที ไม่ว่าจะเป็นวิธีไหนก็ตาม!

                และผม ริฟเวอร์...ริฟเวอร์ที่แปลว่าแม่น้ำ...แม่น้ำสายนี้ที่จะไหลไปเรื่อยๆไม่มีทางจอดนิ่งอยู่ที่เดิมหรือจอดพักที่ท่าน้ำใดท่าน้ำหนึ่ง และผมก็ไม่เคยคิดที่จะหยุดหัวใจไว้ที่ใครคนใดคนหนึ่ง...

                เฮ้อ~

                อะไรของแกวะ แอลฟา ผมถามทันทีที่ได้ยินเสียงแอลฟาถอนหายใจเสียงดัง

                เซ็งว่ะ ผลสอบฉันไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยน่าเบื่อว่ะ ปีหนึ่งปีสองได้ A ยังไง ปีสามก็ยังได้ A เหมือนเดิมทุกที เซ็งโว้ยยยย อยากได้ Dไม่ก็ F ลองดูบาง มันตอบ...ได้น่ากวนxxxที่สุด

                -_-***

                คิดหาคำด่าไม่ออกครับท่าน มันจุกไปหมด

                แกจะคร่ำครวญหาอะไรวะ... ไซน์พูดขึ้น งั้นแกกับฉันลองเปลี่ยนร่างกันดูไหมล่ะ..แกจะได้รู้สึกว่าการมีFพ่วงท้ายมันเป็นยังไง-_-;

                แล้วทำไมของฉันมันมีแต่ D หมดทุกตัวเลยวะ แถมแคลลูลัสเฉือนๆติดFอีกต่างหากT^T เคนเซอร์โวยวายขึ้น...นี่การที่แกเป็นลูกเจ้าของมหาวิทยาลัยมันไม่ได้ช่วยอะไรแกเลยเหรอวะเนี่ย

                ของแกยังดีไอ้เซอร์ ที่แค่เฉือนๆ แต่ของฉันมี F พ่วงท้ายมาอีกสองวิชาต่างหากTT^TTโอเบทำหน้าเหมือนจะร้องไห้...สม!...มัวแต่คั่วสาวสิแกไอ้หน้าหม้อ!

                แล้วพวกเราทั้งสี่คนก็...

                อิจฉาไอ้แอลโว้ยยยย

                ตะโกนออกมาพร้อมกัน

                ช่วยไม่ได้เว้ย สมองพวกแกกับสมองฉันมันคนละรุ่นกัน ทำใจเหอะ เพื่อน^-^ น่าน...มันยังมีหน้ามายิ้มเยาะอีก

                ช่างเหอะๆ มันผ่านมาแล้วกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เคนเซอร์พูดตัดบท ก่อนที่พวกผมอีกสามคนจะทำการรุมสกัมไอ้แอลฟา ตอนเย็นไปปาร์ตี้กันดีกว่าเว้ยยยย มันแสดงความคิดเห็นต่อ

                ฉลองสอบตกหรือไงวะ>-< โอเบถามพลางทำหน้าเศร้า เชื่อเหอะหมอนี่มันเศร้าไม่ได้เกินสามนาท่หรอก

                เออ...ฉลองให้มันลืมไปเลย เทอมหน้าเอาใหม่ เคนเซอร์ตอบ เคนเซอร์ที่แกบอกว่าเอาใหม่ของแกน่ะ เอา D หรือไม่ก็ F อีกเหรอวะT^T

                ที่ไหนกี่โมงวะ แล้วสาวๆรุ่นพี่เนี่ยเยอะหรือเปล่า^O^ ไซน์ถาม

                หน็อย~พอพูดเรื่องเที่ยวขึ้นมาหูตั้งเชียวนะแกไอ้ไซน์

                แล้วที่พาราไดซ์-Nคลับเนี่ย สาวเยอะพอหรือเปล่าวะ เคนเซอร์ตอบแถมยังอมยิ้มเจ้าเล่ห์ คืนนี้ทุ่มตรง

                โอเค ตามนั้น...จัดหนักไปเลยเพื่อน^O^ โอเบทำหน้าดีใจ

                -_-*** เห็นไหมครับ ผมบอกแล้วว่าหมอนี่มันเศร้าได้ไม่เกินสามนาที พูดเรื่องเที่ยวขึ้นมาเมื่อไหร่ใครบ้างจะไม่สนใจ ทีมันติดFมันไม่เห็นกระตือรือร้นทำการแก้เลย สาธุ! สาปแช่งให้มันติด Fอีกเทอมหน้าถ้ามันไม่หันหน้ามาชวนผม

                ไปนะเว้ยริฟเวอร์ โอเบหันหน้ามาชวนผม

                โอเค...เทอมหน้าแกไม่ติด F แล้วเพื่อน^^ (แต่เทอมต่อไปไม่แน่หุๆ)

                ใช่ๆไปกันให้หมดทุกคนนะเว้ย ไม่ได้เที่ยวด้วยกันตั้งหนึ่งเดือนแล้ว-_-; คิดถึงน้องแชมเปลว่ะ ไม่ได้เจอตั้งนาน เคนเซอร์ว่าแล้วทำหน้าหยาดเยิ้มฝันหวาน

                แต่พรุ่งนี้แกมีแข่งนี่ริฟเวอร์ แอลฟาขัดการสนทนาขึ้น

                ใช่...พรุ่งนี้ผมมีแข่งนี่นา ที่ว่าแข่งหมายถึงการแข่งรถครับ ผมเป็นนักแข่งมืออาชีพเชียวนา~แต่ส่วนมากคนทั่วไปจะเรียกผมว่า สายน้ำกระแสลม ผมก็ไม่รู้นะว่าทำไมต้องให้ฉายาผมแบบนั้นด้วยก็แค่ผมมีอารมณ์แข่งตอนไหนผมก็ค่อยจะลงสนามแข่ง-_-** ก็ทำไมล่ะครับในเมื่อผมเป็นแบบนี้ไม่มีใครว่าอะไรผมได้ (เพราะพ่อผมรวยไงครับ^^) แล้วบังเอิญพรุ่งนี้ผมมีอารมณ์แข่งพอดี   ก็เลยอยากจะทดสอบดูฝีมือตัวเองดูบ้าง และอีกอย่างผมได้ข่าวมาว่าการแข่งครั้งนี้ผมต้องแข่งกับนักแข่งมือสมัครเล่น หึ! นักแข่งมืออาชีพงั้นเหรอ นักแข่งมืออาชีพจะไปเก่งกว่านักแข่งมืออาชีพได้ไงจริงไหมครับ ของแบบนี้ขนาดเด็กอนุบาลยังบอกได้เลยว่าใครจะเป็นผู้ชนะ

                แน่นอนสิครับ...ผู้ชนะก็ต้องเป็นผมอยู่แล้ว

                ว่าไงวะเวอร์...ตกลงแกว่าไง เสียงของไอ้เคนเซอร์ดังขึ้นอยู่ข้างๆหูผม

                อืม...ก็ดีเหมือนกัน เปลี่ยนบรรยากาศดูบ้าง อยู่แต่กับบ้านมานานตั้งหนึ่งอาทิตย์แล้วอยากออกไปลั้นลาดูบ้าง ที่จริงไม่อยากกลับบ้านน่ะครับกลัวท่านแม่เห็นผลสอบน่ะครับแฮ่ๆๆ (-_-***)

                ตกลงไปเลยนะเว้ย ฉลองรับชัยชนะไปในตัวเลย

                ได้ข่าวมาว่าที่แกต้องแข่งด้วยคราวนี้เป้นผู้หญิงนี่หว่า ไซน์พูดขึ้น

                หือ

                ผู้หญิงงั้นเหรอ

       <        แกได้ข่าวมาจากไหนวะ ผมถามทันที ทำไมผมไม่รู้เรื่องมาก่อน

                ก็...ไอ้โฟร์สรุ่นน้องฉันไง ยัยนั่นเป็นเด็กของไอ้โฟร์ส

                หึ...ก็แค่ผู้หญิงของกล้วยๆว่ะ ยังไงฉันก็ชนะอยู่แล้ว ผมว่า

                ถ้าแกมั่นใจแบบนั้นฉันก็เบาใจ แต่แกเคยได้ยินข่าวหรือเปล่าล่ะว่า แชมป์สนามโกดอลนาน่ะ ใครเป็นผู้ชนะ ไซน์ถามต่อ

                อืม...แชมป์สนามโกดอลนาเหรอ คุ้นๆนะว่าการแข่งขันรายการนี้โด่งดังไปทั่วเอเชีย แต่มันเป็นการแข่งขันของรุ่นอายุไม่เกินยี่สิบปี ดังนั้นผมเลยไม่ได้ลงแข่งด้วย (อายุเกินครับ) การแข่งขันครั้งนี้ได้รับการยอมรับจากสมาคมใหญ่ที่สเปนเชียวล่ะ และมันคือการแข่งขันชิงความเป็นแชมป์เอเชียที่ผู้ชนะจะได้รับเงินรางวัลกว่าห้าล้านบาทแต่ยังไงก็ยังไม่ได้รับการบรรจุเข้าเป็นนักแข่งมืออาชีพอยู่ดี

                ทำไมวะ มันพิเศษตรงไหน

                ก็ถ้าแกรู้ว่าใครเป็นผู้ชนะ ฉันว่าแกจะมีความรู้สึกอีกอย่างหนึ่งเลยล่ะเพื่อน ไซน์พูดเหมือนมีลับลมคมใน อะไรของมันวะไอ้เพื่อนคนนี้ พูดอ้อมค้อมอยู่ได้-_-;

                ฉันว่าแกพูดออกมาตรงๆเลยดีกว่าไอ้ไซน์ ฉันขี้เกียจมานั่งแปลคำพูดแก-_-* ผมว่าอย่างโมโห

                อะไรกันวะ ก็ได้ๆ ฉันกำลังหมายถึงว่า...แชมป์โกดอลนาน่ะ ก็คือผู้หญิงที่จะแข่งกับแกวันพรุ่งนี้

                เฮือก!!

                คนเดียวกันงั้นเหรอ....สนุกสิงานนี้อยากจะรู้เหมือนกันว่าแชมป์โกดอลนามือสมัครเล่น กับมืออาชีพอย่างผมพรุ่งนี้ใครจะชนะ

                แล้วไงวะ

                ก็..ไม่มีอะไรแค่บอกไว้ให้แกรู้เฉยๆ

                เหอะ บอกฉันแล้วไงวะ ยังไงซะผู้หญิงจะไปเก่งสู้ผู้ชายได้ไง เห็นๆกันอยู่แล้วว่างานนี้ยังไงฉันก็ชนะ

ผมว่าอย่างหยันๆก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะประจำ

                เฮ้ย จะไปไหนวะริฟเวอร์ โอเบร้องทักทันทีที่เห็นผมยืนขึ้น

                มีธุระนิดหน่อย เจอกันเย็นนี้แล้วกัน ผมตัดบทก่อนจะเดินออกจากห้องทันที

                เฮ้อ...จะหนักใจอะไรของแกวะริฟเวอร์ ยังไงแกก็ต้องชนะอยู่แล้วยัยนั่นเป็นแค่เด็กเมื่อวานซืนจะมาเอาชนะแกได้ยังไง หึ! ยังไงผู้หญิงก็คือผู้หญิงวันยังค่ำ!

 

                                                                                                1

                                                                           ผู้หญิงคนนี้ชื่อโอเชี่ยน

                ดวงประจำวันที่xxเดือนxxx ของชาวราศีxxx ในช่วงนี้ชาวราศีxxxจะเจอทุกขลาภครั้งใหญ่ นั่นคือคุณจะได้รับเคราะห์ใหญ่ที่ถึงกับชีวิตถ้าคุณเอาตัวรอดจากเคราะห์ครั้งนี้ไปได้ คุณจะเจอกับลาภก้อนใหญ่และมีค่าที่สุดในชีวิต เฮ้ย..โอเชี่ยนเขาบอกไว้ว่าแกจะได้รับโชคครั้งใหญ่น่ะ แต่แกต้องเจอทุกข์ครั้งใหญ่เช่นกันก่อน

                ฉันได้ยินแล้ว-_-* ก็แกเล่นอ่านดังซะขนาดนี้ ฉันว่าแล้วทำหน้าเนือยๆใส่ ยัยเลเบล เพื่อนสนิทของฉันเอง

                จะเชื่ออะไรได้กับการคาดเดาของคนอื่น ขนาดตัวเราเองยังไม่รู้เลยว่าชีวิตของเรามันจะเป็นยังไงต่อไป แล้วเชื่ออะไรกับคำที่ใครก็ไม่รู้ ที่เราไม่รู้จักมาทำนายชีวิตของเรา

                บอกตรงๆยังไงฉันก็ไม่เชื่อ-_-**

                แกจะไปเชื่ออะไรกับการนินทราคนอื่นของคนกลุ่มนี้ว่ะ ฉันทำหน้าเบื่อหน่ายอีกรอบ

                เขาเรียกว่าหมอดูย่ะ -^- ยัยเลเบลทำหน้างอนๆที่ฉันเรียกหมอดูผิดๆ

                ช่างเหอะฉันไม่สนใจ ฉันว่าก่อนจะเก็บของใส่กระเป๋า

                เฮ้ย...นี่แกจะรีบไปไหนเนี่ย คืนนี้มีนัดนะเว้ย จำได้ปะเนี่ย ยัยเลเบลถามขึ้นทันทีที่เห็นฉันสะพายกระเป๋าเตรียมจะไปข้างนอก

                ไปหาพี่โฟร์ส พอดีมีธุระนิดหน่อย

                อย่าบอกนะว่าธุระที่แกว่า มันคือเรื่องการแข่งรถ? เลเบลถามพลางมองฉันเขม้น

span style="font-size: 14pt">                ....

                นั่นไง....ฉันพูดผิดซะที่ไหน ยัยนั่นบ่นเป็นหมีกินผึ้ง เมื่อไหร่แกจะเลิกซะที ไอ้การแข่งรถเนี่ย รู้ไหมมันอันตรายขนาดไหน แล้วอีกอย่างแกก็เป็นผู้หญิงด้วย

                แกก็รู้...คนอย่างฉันมีทางเลือกที่ไหนกัน

                โอเชี่ยน ยัยเลเบลเรียกฉันเสียงอ่อน

                ขอโทษด้วยนะเลเบล...ฉันไม่แข่งไม่ได้จริงๆ ฉันรู้ว่าการแข่งรถน่ะมันอันตรายมากแค่ไหนแต่ฉันแข่งมาตั้งแต่อายุสิบห้า...ถ้ามันจะเป็นอะไรมันก็คงเป็นไปนานแล้วล่ะ ฉันไม่กลัวหรอกนะถ้าการแข่งในวันพรุ่งนี้จะมีอะไรเกิดขึ้น เพราะฉันทำได้ดีที่สุดแค่นี้...ช่างเถอะ อย่าไปพุดถึงมันเลยฉันต้องไปแล้วล่ะเดี๋ยวพี่โฟร์สจะรอ ฉันพูดไปตามความรู้สึก ก่อนจะตัดบทเอาดื้อๆ

                โอเชี่ยน..แกสัญญากับฉันได้ไหมว่าแกจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุด ฉันเป็นห่วงแกมากนะ

                อืม..รู้น่าว่าแกเป็นห่วง ^-^ ฉันฉีกยิ้ม ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกันเย็นนี้นะ

                อืม..พาราไดซ์-Nคลับนะ ทุ่มตรง

                ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเลย...ฉันชื่อโอเชี่ยน...โอเชี่ยนที่แปลว่าแม่น้ำ (มหาสมุทร) ใครหลายคนบอกตรงกันว่าฉันเป็นเหมือนแม่น้ำจริงๆ ที่ทั้งหนาว และเยือกเย็น ฉันไม่รู้นะว่าทำไมคนต้องมองฉันแบบนั้นหรือว่าฉันจะดูเยือกเย็นแบบที่ใครเขาว่ากันจริงๆ เพราะว่าฉันเป็นเด็กกำพร้ามาตั้งแต่อายุสิบสาม ต้องหาเลี้ยงตัวเองมาตลอด อยู่บนโลกนี่ญาติพี่น้องก็ไม่เหลือสักคนดีก็ตรงที่มียัยเลเบลเพื่อนยาก (ที่แสนงี่เง่า -_-*) กับพี่โฟร์ส คนที่ทำให้ฉันได้รู้จักกับการแข่งรถแบบเต็มรูปแบบ ถึงการแข่งรถมันจะลำบากและอันตรายเสี่ยงต่อชีวิตมากแค่ไหน แต่สำหรับคนอย่างฉันมันมีทางเลือกกันกี่ทางล่ะ หันไปทางไหนก็เจอแต่คำว่า เธอจะต้องแข่งรถ

                แต่ไม่รู้ว่าการแข่งในวันพรุ่งนี้มันจะเป็นยังไง ฉันจะต้องเจอกับคำว่า ชนะ หรือคำว่า แพ้ แต่เราก็คงไม่มีทางที่จะไปกำหนดมันได้หรอก (นอกจากจะโกง) ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่แข่งด้วยพรุ่งนี้เป็นใครแล้วต้องรับมือกับคู่แข่งคนนี้ยังไง เฮ้อแต่ช่างเถอะกังวลอะไรมากก็คงไม่ได้อะไรสู้ไปฝึกซ้อมเยอะๆดีกว่า ^-^

 

                แอด~

                อ้าว...มาแล้วเหรอโอเชี่ยน ^-^ เข้ามาข้างในก่อนสิพี่มีอะไรจะให้ดู พี่โฟร์ส ทักฉันทันทีที่เห็นฉันเปิดประตูเข้าไป

                หลังจากที่แยกจากยัยเลเบลจากตึกคณะสัตวศาสตร์ ของมหาวิทยาลัย เมบีรา (ฉันเรียนสัตวศาสตร์ค่ะอยากเป็นหมอสัตว์ไปอยู่ในฟาร์มวัว) ฉันก็ใช้ Audi R8-Tronic-COUPE สีขาวที่พี่โฟร์สให้ฉันยืมใช้ มาหาพี่โฟร์สที่คอนโดฯของเขาทันที

                พี่โฟร์สก็คือคนที่ทำให้ฉันรู้จักกับการแข่งรถ ฉันรู้จักกับพี่โฟร์สเมื่อสี่ปีที่แล้วหลังจากที่ฉันต้องออกหางานพิเศษทำในตอนกลางคืน ฉันเกือบขับรถชนกับพี่เขาก็เพราะตอนนั้นเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นพอดี เลือดก็ร้อนเป็นธรรมดาเกือบมีเรื่องกันแต่พอลงจากรถจะมาเอาเรื่องฉันเขากับพูดว่า สนใจมาแข่งรถหรือเปล่า ตอนนั้นฉันแปลกใจมากแต่ก็เพราะอะไรดลใจก็ไม่รู้พอได้ยินที่เขาถามแบบนั้นฉันก็ตอบตกลงทันที

                มีอะไรเหรอพี่โฟร์ส ฉันถามก่อนจะตรงเข้าไปนั่งข้างๆเขา

                นี่... ว่าพร้อมกับเลื่อนโน๊ตบุ๊คมาตรงหน้าฉัน พี่เพิ่งโหลดเอาการดริฟท์รถมาให้ เผื่อเราอาจจะได้ใช้ในวันแข่ง

                ที่หน้าจอโน้ตบุ๊คกำลังฉายวิดีโอการดริฟท์รถแบบ Inertia (Feint) D

                มันคือการดริฟท์รถแบบที่มีเทคนิคอยู่ว่า...เทคนิคนี่สามารถทำได้โดยการโยกรถไปในทิศทางตรงกันข้ามกับโค้งและหลังจากนั้นก็อาศัยแรงเฉื่อยของรถเพื่อเหวี่ยงรถกลับมาในทิศทางของโค้ง จากการที่เราหักหัวออกนอกโค้ง และหันกลับมาอย่างเร็ว คุณจะได้มุมที่ดีกว่าในบางครั้ง การเบรกระหว่างที่เหวี่ยงรถไปในทิศทางตรงกันข้ามกับโค้งนั้นก็ช่วยในการถ่ายทอดน้ำหนัก แต่ถ้าคุณทำไม่ถูกวิธีจะมีโอกาสที่รถจะหมุนสูงมาก

                นั่นคือการดริฟท์รถแบบที่ยากที่สุด (เท่าที่ฉันเคยทำมา) เพราะมันต้องใช้สมาธิสูงมาก ถ้าเกิดพลาดขึ้นมานิดหนึ่ง การดริฟท์รถจะเปลี่ยนไปทันที นั่นก็คือรถของคุณจะเกิดการหมุนทันที

                การดริฟท์แบบนี้ โอเชี่ยนเคยทำมาแล้ว ฉันบอก

                อ้าวเหรอ...แล้วเป็นไงบ้างมันดีหรือเปล่า พี่โฟร์สถามต่อทันที

                ก็...เคยทำดูสองสามครั้ง หนึ่งในสามเคยหมุนจนรถหลุดออกจากสนาม แต่ถ้าทำอีกพรุ่งนี้ไม่รับประกันว่ามันจะหมุนอีกหรือเปล่า TOT ฉันตอบไปตามความจริง เพราะตอนที่ฉันไปแข่งของรายการเล็กๆ ก่อนหน้าไปแข่งรายการโกดอลนา พอฉันใช้วิธีการดริฟท์แบบ Inertia (Feint) D มันก็เกิดการหมุนทันที โชคดีที่ตอนนั้นฉันพอมีสติอยู่บ้าง รถของฉันตกลงไปข้างทางแต่ก็นำรถขึ้นมาได้ทันเวลา และโชคดีที่ตอนนั้นฉันไม่ได้เป็นอะไรมากเพราะควบคุมรถได้ แต่ถ้าตอนนั้นฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ป่านนี้ฉันคงได้ไปโบกพัดให้พญามัจจุราชในนรกแล้วล่ะT^T

                งั้นการแข่งในวันพรุ่งนี้โอเชี่ยนไม่ต้องใช้การดริฟท์แล้วกันนะ พี่กลัวมันจะเกิดการหมุนขึ้นมาอีก

                ไม่ได้หรอก...ถ้าฉันไม่ใช้มันก็คงไม่สนุกน่ะสิ อีกอย่างฉันก็อยากโชว์ด้วย^-^

                แต่มันอันตรายนะ...ถ้าเกิดมันหมุนขึ้นมาล่ะ โอเชี่ยนจะทำยังไง พี่โฟร์สทำหน้าจริงจัง แถมออกในทางดุๆด้วย

                ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าพี่โฟร์สเขาเป็นห่วงฉัน ทุกครั้งที่มีการแข่งเขาจะไปประจำสนามด้วยทุกครั้

                ไม่เป็นไรหรอกน่า โอเชี่ยนไม่กลัวหรอกเกิดมาครั้งเดียวจะกลัวอะไรกับการต้องเผชิญหน้ากับความตายล่ะ พี่โฟร์สไม่ต้องเป็นห่วงหรอก

                ไม่ให้ห่วงได้ไง! เราเป็นผู้หญิงนะ อีกอย่างนักแข่งน่ะอันตรายรอบด้านอยู่แล้วทำไมชอบพูดแบบนี้ ไม่คิดจะห่วงตัวเองเลยหรือไง พี่โฟร์สขึ้นเสียงใส่ฉัน จนฉันสะดุ้ง และฉันรับรู้แล้วว่าพี่โฟร์สกำลังโกรธ

                พี่โฟร์ส...

                อย่าพูดอะไรแบบนี้อีกนะ ถ้าเราไม่ห่วงตัวเองก็คิดไว้บ้างว่ายังมีคนอื่นเป็นห่วงเราอยู่ อย่างน้อยก็พี่และเพื่อนของเรา...

                ...ขอโทษT^T ฉันพูดเสียงอ่อย

                ได้...งั้นพรุ่งนี้ไม่ต้องใช้การดริฟท์นะ พี่โฟร์สออกกฎห้ามทันที

                โธ่...พี่โฟร์ส...ถ้าโอเชี่ยนไม่ใช้การดริฟท์แล้วโอเชี่ยนจะเอาอะไรไปชนะคู่แข่งได้ ไม่เอาอ่ะ...ให้โอเชี่ยนใช้วิธีการดริฟท์เถอะนะ สัญญาว่าจะระวังไม่ให้มันหมุน ฉันอ้อนวอน แต่...ถึงเขาจะไม่ยอม ฉันก็จะใช้อยู่ดียังไงตอนแข่งพี่โฟร์สก็ไม่ได้มานั่งอยู่ข้างๆฉันอยู่แล้ว และถ้าฉันจะใช้พี่โฟร์สก็ห้ามไม่ได้อยู่แล้ว (แต่ตอนแข่งเสร็จฉันอาจจะโดนด่าจนหูดับก็ได้)

                แต่...

                นะ นะ ให้โอเชี่ยนใช้การดริฟทืนะ สัญญาด้วยเกียรติของนางสาวอรนิยาเลย ว่าจะไม่เกิดการหมุนขึ้นอย่างแน่นอน ฉันอ้อนต่อ

                ก็ได้...แต่คืนนี้ห้ามเที่ยวนะ พี่โฟร์สยอมฉันในที่สุด แต่กลับมีข้อเสนอที่ชวนให้ช็อคนั่นคือคืนนี้ฉันต้องงดเที่ยว! บ้านา ห้ามให้ฉันเที่ยวเนี่ยนะ ทำไม่ได้หรอกแถมคืนนี้ฉันยังมีนัดกับยัยเลเบลอีก โชคดีที่ฉันไม่เผลอหลุดปากเรื่องจะไปพาราไดซ์-Nคลับคืนนี้ให้พี่โฟร์สฟังไม่งั้นฉันตายแน่ๆ

                ...ค่ะ รับคำเสียงอ่อย แต่แอบไคว้นิ้วไว้ข้างหลังเรียบร้อยแล้ว ฉันไม่ได้โกหกนะ ที่บอกว่า ค่ะ น่ะหมายถึงว่า ค่ะจะรีบไปรีบกลับต่างหาก

                งั้นก็กลับไปพักผ่อนได้แล้ว เข้านอนแต่หัวค่ำนะเดี๋ยวจะไม่มีแรงแข่ง

                ค่ะ งั้นโอเชี่ยนไปก่อนนะเจอกันพรุ่งนี้ที่สนามแข่ง ฉันบอกก่อนจะเดินออกมาจากห้อง

                เฮ้อ หลังจากนี้ก็แค่พยายามไม่ให้พี่โฟร์สรู้แค่นั้น ถ้าฉันไม่พูดยัยเลเบลเองก็ไม่พูด แล้วพี่โฟร์สจะรู้ได้ไง ^O^

ไปเตรียมตัวไปปาร์ตี้คืนนี้ดีกว่า

 

 -พาราไดซ์-Nคลับ

ตอนนี้ฉันกับยัยเลเบลยืนอยู่หน้าพาราไดซ์-Nคลับ คลับสวรรค์ที่มีแต่คนอยากจะเข้ามาเที่ยว เพราะที่นี่ทั้งอาหาร เครื่องดื่ม บรรยากาศ และการต้อนรับดีสุดยอด ฉันเคยมาที่นี้ครั้งหนึ่ง (เมื่อปีที่แล้ว มาฉลองที่ฉันได้แชมป์โกดอลนา) ความจริงแล้วฉันกับยัยเลเบลไม่ค่อยไดมาเที่ยวด้วยกันบ่อยนัก เพราะส่วนมากฉันจะติดซ้อมและติดแข่งเป็นส่วนใหญ่ ถ้านอกเหนือจากการแข่งแล้วก็จะทุ่มเทเวลาให้กับการเรียน (เพราะไปแข่งรถมากไป ฉันเลยเรียนไม่ทันเพื่อน) ฉะนั้นวันนี้เป็นวันที่ดีและเหมาะที่สุดที่เราจะนัดกันออกมาเที่ยว

ฉันนึกว่าแกจะลืมนัดซะแล้ว เลเบลพูดก่อนจะดึงมือฉันให้เดินตามเข้าไปภายในคลับ

ตุ๊บๆตึงๆตึงๆ

เสียงเพลงในคลับเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อฉันเดินเข้ามายังข้างในคลับ ไม่อยากจะบอกเลยว่าคนเยอะมากถ้าจะเปรียบเทียบก็คงเยอะเหมือนปลวก -_-; อะไรมันจะเยอะปานนี้ถ้าเกิดมีเหตุด่วนเกิดขึ้นจะไม่เหยียบกันตายเหรอวะเนี่ยแล้วนี่พวกเราจะมีที่นั่งกันไหมเนี่ย

แกคิดว่าเราจะมีที่นั่งกันไหมเนี่ย ฉันตะโกนใส่หูของยัยเลเบล เพราะเสียงเพลงในคลับดังมาก

เถอะนา ไปขอนั่งกับหนุ่มๆก็ได้ ยัยนั่นตอบกลับแล้วดึงฉันต่อไป

-_-***

เชื่อความคิดมันเลย

นั่นไง! ...ตรงนั้นยังว่างอยู่เราไปนั่งตรงนั้นกันเถอะ ยัยเลเบลลากฉันตรงไปยังโต๊ะที่ว่างๆแต่ข้างๆมีผู้ชายกลุ่มหนึ่งนั่งจับกลุ่มกันอยู่ เห็นมั๊ย...สุดท้ายเราก็มีที่นั่ง ยัยนั่นยังอวดต่อ

ย่ะ! เห็นแล้วว่ามันมีที่นั่งแต่ถ้าตรงนี่ไม่ว่างฉันด่าแกแน่ ฉันบ่นอยู่ในใจก่อนจะหันไปสำรวจภายในคลับว่ามีอะไรที่แปลกไปกว่าเดิมบ้าง อืม...มันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปมากหรอกนะก็แค่ตรงบาร์นั่นถูกต่อเติมออกมาเล็กน้อย ทาสีใหม่จนดูน่ามาเทียวมากขึ้น เครื่องดื่มก็ดูพัฒนาขึ้น ชุดของพนักงานก็ดูดีขึ้น (นี่นะที่ไม่เปลี่ยนแปลงไปมาก -_-**)

แล้วสายตาฉันก็ไปหยุดอยู่ที่กลุ่มของผู้ชายที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ มีผู้ชายอยู่ประมาณสี่-ห้าคน แล้วที่สำคัญผู้ชายพวกนั้นหน้าตาดีกันหมดทุกคน -///- เอ๊ะ นี่ฉันชมผู้ชายว่าหล่องั้นเหรออ๊าย~

เอาเถอะก็มันเป็นนิสัยของผู้หญิงนี่นาที่จะต้องแอบมองผู้ชายเป็นธรรมดา ฉันว่าผู้ชายที่ใส่เสื้อสีดำน่ะหล่อดี แต่ดูจะหยิ่งๆนิดๆน่ะ ใบหน้าก็ดูคมเข้มน่าเกรงขาม คิ้วเข้มๆจมูกโด่งๆแต่โด่งสวยแบบผู้หญิงริมฝีปากที่ดูบางเฉียบเหมือนผู้หญิงแต่ฉันว่าริมฝีปากของเขามันดูสวยยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนซะอีกนะ รวมกันแล้วผู้ชายคนนี้มีใบหน้าที่สวยมากกก

ฉันเห็นเพื่อนของผู้ชายคนนั้นเข้าไปกระซิบอะไรบางอย่างกับเขา และหลังจากนั้นทั้งโต๊ะก็หันมาทางโต๊ะของพวกฉันทันที

O-O

ฉันรีบหันหน้ากลับมาหายัยเลเบลทันที ยัยนั่นทำหน้าสงสัยก่อนจะถามขึ้น

มีอะไรเหรอ

ปะ...เปล่า ฉันปฎิเสธทันทีพร้อมกับสั่นหัวไปมา แถมฉันยังไม่กล้าหันกลับไปดูที่โต๊ะของผู้ชายคนนั้น

จริงอ่ะ...ไม่จริงมั้ง มันต้องมีอะไรบางอย่างที่ทำให้คนอย่างโอเชี่ยนปฎิเสธเสียงสั่นแบบนี้ ยัยเลเบลว่าก่อนจะหันไปรอบๆโต๊ะ แล้วยัยนี่ก็ร้องขึ้นมาเสียงดัง

เฮ้ย! โอเชี่ยนผู้ชายโต๊ะนั้นเขามองมาทางพวกเราด้วยอ่ะ หล่โฮกๆเลย ^O^-//- มันพูดเสียงดัง ยัยบ้าแกจะร้องเสียงดังทำบ้าอะไรของแกหะ ฉันอายจนอยากจะมุดพื้นคลับนี่กลับบ้านแล้วนะ T-T

เลเบลฉันว่าเรากลับกันเถอะ ฉันพูดก่อนจะฉุดยัยเพื่อนบ้านี่ให้ลุกจากโต๊ะ

เฮ้...เดี๋วยสินี่ฉันมานั่งยังไม่ทันได้สั่งอะไรกินเลยนะ แกจะรีบกลับไปไหน ยัยเลเบลยังไม่ยอมลุกออกจากเก้าอี้ นี่คลับนี้มันเอากาวตราฮิปโปติดไว้ที่เก้าอี้หรือไงนะ ยัยนี่ถึงไม่ยอมลุกสักที

เถอะนา...กลับกันเถอะ พรุ่งนี้ฉันมีแข่งนะ นี่ฉันก็โกหกพี่โฟร์สว่าจะไม่ออกมาเที่ยว ถ้าพี่โฟร์สรู้ว่าฉันหนีเที่ยวฉันตายแน่ ฉันบอกก่อนจะพยายามฉุดยัยนี่ลุกให้ได้

เฮ้ยๆ ผู้ชายกลุ่มนั้นเดินมาทางนี้ด้วยอ่ะ ยัลเลเบลร้องขึ้น

ฉันหันไปมองทันที ผู้ชายคนนั้นคนที่ใส่เสื้อสีดำและเพื่อนของเขาอีกหนึ่งคนกำลังเดินมาทางพวกฉัน ไม่น่า เขาอาจจะไปเข้าห้องน้ำก็ได้ แต่ห้องน้ำมันไม่ได้มาทางนี้นี่นามันไปอีกทางของคลับต่างหาก หรือว่า...

ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรกับพวกฉันเหรอ ฉันเห็นเธอจ้องกลุ่มพวกฉันนานแล้วนะ ผู้ชายที่ใส่เสื้อสีดำถามขึ้น

ไม่ต้องเดาแล้วล่ะฉันว่า เพราะตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเขาเดินมาหาฉัน!

....

ว่าไง...มีปัญหาอะไรหรือเปล่า ผู้ชายคนนั้นถามย้ำอีกครั้ง

เปล่า.. ฉันตอบ

แน่ใจนะว่าไม่ได้มีอะไร ฉันเห็นเธอจ้องพวกฉันนานแล้วนะ มีอะไรค้างคาใจก็ถามมาสิฉันยืนรอให้เธอถามแล้วนี่ หมอนั่นยังพูดต่อ

ก็บอกว่าเปล่าไง...ฉันจะมองอะไรในคลับเนี่ยมันผิดกฎหมายหรือไง

ก็เปล่า...แต่ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้มองรอบๆคลับแต่เธอกำลังจ้องฉันอยู่

นายรู้ได้ไงว่าฉันจ้องนายในเมื่อนายนั่งหันข้างให้กับฉัน ฉันหลุดปากไป

นั่นไง ถ้าเธอไม่ได้มองแล้วเธอจะรู้ได้ไงว่าฉันนั่งหันข้างให้กับเธอ

O^O!

ฉัน... คิดหาคำแก้ตัวไม่ได้ฟะ

หึ...ยอมรับมาดีกว่าว่าเธอมองฉัน หมอนั่นรุกต่อ เอาล่ะ ตอบมาว่าเธอมองฉันทำไม

ไอ้บ้า...นายจะเอายังไงกับฉันกันแน่เนี่ย บอกว่าไม่ได้มองก็แปลว่าไม่ได้มองไงเล่า ฉันโวยวายกลบเกลื่อน

เธอก็ยอมรับมาสิว่าเธอจ้องฉัน หมอนั่นยังคงหาเรื่องฉันต่อ หน้าตาดีแต่ทำไมจู้จี้เป็นบ้าเลยวะขอคืนแล้วกันนะกับคำพูดที่บอกว่าหมอนั่นหน้าตาดี

มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องมองนายด้วยไม่ทราบ

ก็ฉันหล่อไง^O^

-*-

พูดมาได้เต็มปากเต็มคำว่าหล่อ อย่างนายเขาไม่เรียกหล่อหรอกเขาเรียกหน้าตาดีต่างหากโว้ย (ต่างกันตรงไหนฟะ)

ถ้าอย่างนายเรียกหล่อ ไอ้ไทเกอร์ที่บ้านฉันคงเรียกว่าเทพบุตรแล้วล่ะT-T

อะไร...ไทเกอร์อะไรของเธอ? หมอนั่นทำหน้างงๆที่ฉันบอกว่าเขาหน้าตาดีสู้ไทเกอร์ไม่ได้

ก็...หมาพันธุ์ร็อกไวเลอร์ที่ฉันเลี้ยงไว้ที่บ้านไงเล่า^-^ ฉันเฉลย พอได้ยินดังนั้นหมอนั่นยิ่งโกรธฉันใหญ่ดูจากสีหน้าก็เดาได้ว่าความโกรธมันเข้าขั้นไหนแล้ว

นี่เธอด่าว่าฉันเป็นหมาเรอะ!! หมอนั่นชี้หน้าฉันใหญ่ อย่างกับเธอดีนักนี่ ยัยทอมไร้นม หมอนั่นด่าตอบ อะไรก็ไม่เท่าด่าว่าฉันไม่มีนมหรอกนะ ยอมไม่ได้!

ไอ้บ้า! กล้าดียังไงมาว่าฉันไม่มีหน่มโน้มยะ-///- อายเป็นเหมือนกันนะเฟ้ยที่ถูกผู้ชายตาหน้าว่าไม่มีนม อับอายที่ซู้ดดดด

แล้วทอมที่ไหนเขามีนมกันเล่ายัยทอมบ้า

ฉันไม่ใช่ทอมโว้ยยยย ฉัมเถียงกลับ

ถ้าอย่างเธอไม่ใช่ทอมแล้วเขาจะเรียกอะไร นมก็ไม่มี ก้นก็ไม่มี ดูแต่งตัวเข้าสิเสื้อยืดตัวหลวมโคร่งกับกางเกงยีนของผู้ชาย สมัยนี้เขาไม่ใส่แบบนี้หรอกเขาใส่เดฟต่างหากยัยโง่T^T หมอนั่นด่าฉันเป็นชุด

ถ้าฉันเป็นทอม นายก็ตุ๊ดล่ะวะ ฉันว่าตอบ

เธอ! กล้าดียังไงมาว่าฉันเป็นตุ๊ดวะ หมอนั่นตวาดฉันเสียงดังจนผู้คนรอบข้างเริ่มหันมามองกันบ้างแล้ว แต่ผู้ชายอีกคนที่มาพร้อมกับเขาเข้ามาขัดเขาไว้ก่อน

ใจสิวะไอ้เวอร์...ยังไงน้องเขาก็เป็นผู้หญิงนะเว้ย ถึงจะมียีนด้อยของการเป็นทอมแอบแฝงก็ตามเถอะ

-_-***

เอาเข้าไปบอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช่ทอมโว้ยยยย ทำไมคนหน้าตาดีๆมันพูดกันไม่รู้เรื่องกันหมดทุกคนเลยฟะให้ตายสิ

เย็นได้ไงวะแอลฟา แกก็ดูยัยเด็กนี่สิปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแท้ๆกลับกล้ามาเถียงกับผู้ใหญ่อย่างฉัน ยอมไม่ได้เว้ยเป็นไงเป็นกันสิวะ

มีอะไรกันเหรอวะ ริฟเวอร์ ในขณะที่หมอนั่นยังคงยืนบ่นฉันสารพัด ผู้ชายอีกสามคนก็เดินเข้ามาสมทบกับนายริฟเวอร์ (ที่ฉันเพิ่งรู้จักชื่อเมื่อกี้) มีผู้ชายผมสีน้ำตาลคนหนึ่งที่ดูหน้าโหดๆหน่อยและผู้ชายที่แต่งตัวดูสำอางแบบเพล์บอยหมอนั่นกำลังส่งยิ้มให้กับฉัน และผู้ชายอีกคนที่ดูหล่อแบบสะดุดตาดีเพราะเขามีใบหน้าที่คมเข้มตามแบบผู้ชายไทยแท้ ที่สำคัญผู้ชายคนนั้นจ้องฉันไม่วางตา

นั่นสิ เสียงดังไปถึงโต๊ะโน้นเลย แกมาหาเรื่องน้องเขาทำไมวะ ผู้ชายที่ดูเหมือนเพล์บอยถามขึ้นอีก

ไม่ได้หาเรื่องโว้ย ยัยทอมนี่ต่างหากที่กำลังหาเรื่องฉันอยู่ ริฟเวอร์โวยวาย

แต่ที่ฉันเห็นแกต่างนะที่กำลังหาเรื่องเขาอยู่ ผู้ชายที่หน้าหล่อๆคมๆพูดขึ้นแต่สายตานั่นไม่ได้ละไปจากใบหน้าฉันเลย จ้องอะไรกันนักหนาฟะหน้าฉันมีอะไรติดอยู่หรือไง หรือว่าใบหน้าของฉันจะไปคล้ายกับหน้าแฟนเก่าเขานะถึงได้จ้องไม่เลิกแบบนี้

ไอ้ไซน์! นี่แกเข้าข้างยัยเด็กนี่เหรอแกเป็นเพื่อนฉันนะ แกต้องเข้าข้างฉันสิเฟ้ยไม่ใช่เข้าข้างยัยเด็กนี่ หมอนั่นเริ่มพาลไปเรื่อย พาลแม้กระทั่งเพื่อนของตัวเอง

ฉันไม่ได้เข้าข้างใครแต่ฉันพูดไปตามที่ฉันเห็น แกอย่าพาลสิ เพื่อนเขาว่าต่อ

ยังไงมันก็เหมือนว่าแกเข้าข้างยัยนี่อยู่ดี หมอนี่ยังไม่ยอมแพ้ดันทุลังไปอยู่

นี่นาย...มีปัญหาอะไกับการใช้กระบวนการคิดหรือเปล่า ไม่เข้าใจหรือไงว่าเขาไม่ได้เข้าข้างฉัน ตาโง่เถียงอยู่ได้ ในที่สุดฉันก็หมดความอดทนต่อผู้ชายคนนี้ ด่าเปิดกลับไปเลยล่ะ

นี่เธอด่าว่าฉันโง่เรอะ!

ก็ใช่น่ะสิ... ฉันกำลังจะด่าต่อแต่ยัยเลเบลเข้ามาห้ามไว้ก่อน

พอเถอะโอเชี่ยน อย่ามีเรื่องเลยน่ากลับกันเถอะ